İnsan, Allah’ın üstün olarak yarattığı bir varlıktır. Kur’an-ı Kerim bunu değişik ifadelerle dile getirir. İnsanın yaratılışını bazen tekrîm (değerli, şerefli, üstün kılmak) bazen ahsen-i takvim (en güzel şekilde yaratmak) şeklinde ifade eder. Değerli, şerefli ve en güzel şekilde yaratılmak, bütün insanlar için geçerlidir. Rengi, dili ve ırkı ne olursa olsun bütün insanlar, bu özellikleri taşımaktadır.

Böyle yaratılmanın yanında insanın fıtratında zaaflar, acziyetler, nâkısalar da vardır. Bunların başında, birey veya toplum olarak bazı insanların kendilerini diğer insanlardan üstün görme anlayış ve düşüncesi gelmektedir. İnsanlık kadar eski bu temelsiz üstünlük fikri, tarihte hemen hemen her yerde kanlı sonuçlara yol açmıştır. Yahudilik, kendi din mensuplarının diğer insanlardan üstün olduğu inancını, kendilerinin Tanrı tarafından seçilmiş millet oluşuna dayandırmaktadır. Fransa’da 1789’da gerçekleşen inkılap sonrasında bütün dünyayı kasıp kavuran milliyetçilik düşüncesi, imparatorlukların sonunu getirmiştir. İkinci Dünya Savaşı’nın patlak vermesinde, Almanların üstün ırk olduğu fikrinin büyük etkisi vardır. Yirminci yüzyıl, ulus devletlerin tavan yaptığı bir devirdir. Bu ve benzeri durumlar, siyasi erki ellerinde bulunduranların azınlık olan diğer ulusları horlamasına, ezmesine, yok saymasına yol açmıştır.