Ey mazlumların sahibi, ey müstazafların koruyucusu!

Ey Filistin’in, Kudüs-ü Şerif’in, Mescid-i Aksâ’nın yegâne ve mutlak Kâdiri!

Ey hiçbir zulmü karşılıksız bırakmayan, bir adı da Müntakim olan Rabbimiz! Her yıl Ramazan’ımızı, orucumuzu bize, Âlem-i İslam’a zehir eden işgalci siyonistlerin köklerinin bizim ellerimizle kazındığı günleri bize göster! Biz biliyoruz, inanıyoruz: Sen Rahmân’sın, Sen Rahîm’sin, Sen Raûf’sun. Ancak; Senin bu özelliklerine, bu isimlerine layık olmayan, yüzyıllardır Sana isyan eden, verdiğin nimetlere nankörlük eden Yahudi katil, cani ve işgalciler, Senin kendilerine Müntakim, Kahhâr, Cebbâr isimlerinle tecelli etmelerini bekliyorlar, onları mahrum etme ya Rab!

Evet, son günleri çok acı geçen bir Ramazan’ı daha geride bıraktık. Bu acılara kayıt düşen yazılarla açılıyor Haziran sayfalarımız. Az ama öz; kimliğimizi, kişiliğimizi, bakışımızı, duruşumuzu gösteren yazılarla…

Dünyanın kadim meselelerinden biri, şüphesiz gençliktir. Her zaman, her yerde konuşulan, genelde şikâyetçi olunan gençlik konusunu değişik açılardan, farklı kalemlerle gündeme taşımaya çalıştık. Son birkaç yıldır bu bağlamda o kadar olumsuz şey söylendi ki, ortaya karanlık bir tablo çıktı, çıkarıldı. Peki, gerçek öyle mi? Sanmıyoruz. Çünkü gençliğimizin durumuna baktığımızda umutsuzluktan çok umut görmek mümkün. Olaya nasıl, nereden baktığımız önemli.