Kabe’de Dönen Kartal 3
Erdal ÇAKIR Evime gelen bir ayetin elini öptüm Yolu yolumdan kaldırıp elsiz ayaksız yürüdüm Beni benden kopardım, göğe yapıştırdım Ensesine bastırarak dünyayı mağarama soktum Uzağımın, yakınımın da arkasında kaldığını gördüm Uzağımın yakınımın içinde bir nokta olduğunu gördüm Kalbime konan bir ayetin ayaklarını öptüm Süleyman rahlesinden esen rüzgârlara açtım göğsümü Yetim kalmış manaları Ali Efendimin huzuruna taşıdım Öksüzlüğümü Annem Fatıma’nın kalbine bıraktım Ne görmüşüm ne duymuşum, alem hangi alemmiş Ben asırları sağıp ‘an’a mayalamışım Ya FETTAH Ya HAKÎM Vakitlerin hepsini toplayıp zikre oturdum Sabahın defterine kaydettim akşamı Yatsıyı sayfa sayfa ikindi ikindi okudum Öğleye bir minare ekleyip gölgesine yasladım sırtımı Kendi vakitlerimden ya Rahman senin vakitlerine…