Öznur GÖRÜR KISAR

Sünnetullah gereği hayretimizi celbeden ne çok hadise gerçekleşiyor zaman içinde, öyle değil mi? O halde bu duygu, tefekkürle pratik kazandığımız bir durum olmalı. Hayret duymuyorsan, yeteri kadar göremiyor olmalısın. Çünkü insan, her bahara ayrı bir hayretle bakmaz mı?   Öznur GÖRÜR KISAR     Gökyüzünü seyretti uzun uzun. Bulutlara baktığında, başı dönen çocuklar gibi hissetti bir an. Gülümsedi. Hani çocukken olurdu, bilen bilir. Gökyüzüne bakışlarımızı sabitleyip aynı zamanda yürümeyi denediğimizde, bizimle birlikte hareket ettiğini düşündüğümüz bulutlara ne çok hayret ederdik. Yanı başımızdakine şaşkınlık ve hayretle seslenirdik: “Bak beni takip ediyor bulutlar. Nereye gitsem benimle geliyorlar. İstersen sen de bak. Gerçekten bak. Gözlerini hiç ayırmadığında oluyor hadi…

Yazmak değil midir ince ince ısıtması bir kış güneşinin, iyiden iyiye buza dönen, ince narin parmakların beklenen bütün mevsimlerde? Öznur GÖRÜR KISAR Yazmak… Bir sese söz olmak, Bir şarkıya nota, Bir türküye derin bir “ah” olmak değil midir? Yazmak; ince ince, için için yanıp tüten cılız bir ateşin, boğucu dumanına bir çıkış yolu, ufak bir pencere açmak gibi sanki. Işığa açılan  o ufak pencereyle, gönül evinin boğucu bir dumanla savaşıp nihayet nefes alması, isli ve puslu havadan temizlenip arınması gibi yazmak…  Yazmak baharı katık eyleyip kelimelere, bir can simidi olmak değilse nedir aşıklar için?   İnce, cılız bir aşık “ahı”na eş kılmak değil midir, bir…

Baktık onca yıl sevdik olmadı, aldandık deriz en nihayetinde. Teslim oluruz rıza-i ilahiye. Sevmeye gönlü olmayanlar utansın. En azından denedik deriz karınca misali. Bizim böyle düşünmemiz ne ifade eder bilemiyorum ama karınca misali önemli olan o yolda olmak, o istikamet üzere olmak deriz, gönlümüzü eğleriz. Sevdik kardeşim suç mu der çekiliriz. Sevmek; bizi insan kılan en zayıf ve iyi ki en güçlü yanımız deriz. Öznur GÖRÜR KISAR Bu dünya denilen garip yer insanlarla yaşarken çok zor değil mi cancağızım ? Şimdi insansız bir dünya mümkün mü dediğini duyar gibiyim. Bir ara eski bir tanıdık “Ben insan sevmiyorum” derdi. Garipserdim fakat onun nevi şahsına münhasır biri…

Bedir, insanın yaşarken gözlerini ve kalbini bağışlaması nasıl bir şey söylesene kardeşim Rabbine? Öznur GÖRÜR KISAR Bir çift yeşil gözün koskoca dünyaya hiç konuşmadan çok büyük acıları anlattığı bir dünya burası.  Gazzeli Bedir Dahlan …  İsrail esareti altında tutulduğu bir ay boyunca genç bir insanın bu kadar kısa sürede hayat ışığının nasıl son bulduğunun kanıtı. Bedir, senin gözlerin Gazze çocuklarının sesi, Filistin kadınlarının çığlığı, bir babanın şehit evladı ile vedası, vahşi köpeklerin üzerlerine salındığı ninenin korkusu ve çaresizliğidir.   Bedir, senin gözlerin sessiz kalan dünyaya sessiz bir manifesto ile bakıp haykırmandır.   Bedir, senin gözlerin katılaşmış kalplere apaçık bir kafa tutuş, bir isyan mermisidir.  …

Güzel söz söyleme, birbirimize sakin limanlar olma, sükûn bulma yaklaşımından nasıl uzaklaşabiliyoruz? Kalbimiz bu güzelliklerin cimriliği ile nasıl çoraklaşabiliyor? Yerle yeksan eylemeyi, imar etmenin güzelliğinden nasıl üstün sayabiliyoruz? Azim ve alim olan Allah derunumuzdakileri bizden daha iyi biliyorken ve vedûd ismi ile severken bizi, sevmek nimetinden nasıl oluyor da mahrum kalmayı seçebiliyoruz? Öznur GÖRÜR KISAR    Bir selam dahi yeterken çehresini güzelleştirmeye insanın, latif bir kelam gönlünü aydınlatırken ve şifa olurken kalbimize yakin kılınan sevgiler. Gülümsemesine sebep olduğumuz insanın o an yüzüne yayılan neşvesi bizi kanatlandırıyor ve sanki cennetten bir meltem rüzgârı estiriyorsa kalbimize. Yalnızlıktan üşüyen gönlümüzü ısıtan, yarenlik eden yakınlara tutunuyorsak çoğu kez. Bir…

Kim bizi bize bildirmenin türlü yollarını, veçhelerini, bir evlada eşe, dosta, sevgiliye, işe, güce, derde, dermana, yollara, dağa, taşa, deryaya, denize, ırmağa, çöle, bir yağmur damlasına, bir çiçeğin yaprağına, bir güzel şehla bakışa, kayboluşa gizleyen? Kaybettiğimizi yıllarca aratıp, bize bulmanın şifa veren giziyle göremediklerimizde saklayan kim? Öznur GÖRÜR KISAR Sesin, ritmin, müziğin büyüsüne kapıldığımız ilk demler. Annemizin kalp atışları. Sığındığımız karanlık, dar alanda bize yarenlik eden o yegâne ses. Bizi devamlılığı olan, art arda sıralanan düzenli ritme, bir güvene, bir düzene fıtri olarak ilk bağlanışımız. Gün be gün onunla yavaş yavaş büyüdüğümüz, artık her haline aşina olduğumuz ses. Heyecanlı, sakin ve durağan hepsini biliyor, seziyor…

Yasemin ve hanımelinin baş döndüren kokuları bizi mecnun eyler. Senin sevgini içimize yerleştirip kavileştiren onca bahar delilinden hangi birinde karar kılsın bu gözler. Şairleri işlerinden eyleyip, öylece hayran hayran izletecek kadar deli divane eden bir sarhoşluksun. Öznur GÖRÜR KISAR Seni sevmek için herhangi bir bahaneye ihtiyacımızın olmadığını biliyorsun ey bahar. Seni sevmek bizim kaçamadığımız karşı koyamadığımız türden bir mucize. Seni sevmekteki nazlanışımız güzelliğine duyduğumuz tereddütten ibaret değil, bilakis yine, sana aldanışımızdan duyacağımız kederle ilgili. Tam kara kışa alışıyor gönlümüz. Yağmur,  boran, kar, fırtına her yer. Sonra gelip içimize bir kucak umut bırakıyorsun. Ağaçlarında seni şakıyan kuşların, kuru dalların uçlarından fışkıran yemyeşil bir gülşeni andıran tomurcukların.…