Âtıf Bedir

Sezai Karakoç’a rahmetle…

Bu evler çarşılara açılır

Çarşılar ki babaların en kırılgan siyahıdır

Çocukların rüyasında inanılmış masallar

Gözlerinde ışıldayan yusufçuk kuşları

Başını okşamaya gelmiş gibi bir ses avluda

Çamaşır yıkamış annelerin boyadığı sokaklara

Bu evler menekşesiz afrikalara açılır

Dilimizdeki bütün kelimeler yalnızdır o yüzden

Öylesine kırık ki kalbi her yeri gurbet

Bu dünyadan değil gibi öylesine yerli

Sıladan uzak düşmüş gibi bakar göklere

Bu evler susmalara açılır, kırgınlıklara

Sonunda en kuytusundan bir köşe seçer insan

Betonla çarpışa çarpışa kazanır savaşı

Çeşmeleri mutfaklara, çiçekleri salonlara

Bahçeleri balkonlara, güneşleri parklara

Bu evler Allah’a açılır

Nereye gitse yanında hep kuşluk vakitleri

Sesinde kadim zamanlardan ücra sözler

Ya Hak! Ya Muhammed’ül Emin! Ya Aliyyül Mürteza!