CENNETTE BÜYÜYEN ÇOCUK

Erdal Çakır

Biz Allah’a adanmış İsmailleriz

Biz Allah’a Allah ile kanatlanmış Mustafalarız

Tuva,

‘Bir’in birden miraç ettiği,

Övülmüşün övülenle buluştuğu

‘Bir’lerinin ‘Bir’e koştuğu,

Siyahın mateminin beyaz örtülere sarıldığı

‘Can’dan Canan’a uzatılmış bıçak

İsmail’den İbrahim’e yürüyen sabır: Tuva

Ve

Dünya ile ahiretin kesişim noktası Kudüs

Cennetin gel gel deyip bağrına bastığı mukaddes kan

Biz cennetten damlayan kanlarız

Bismillahirrahmanirrahîm

Meleklerin saf tutup el pençe durduğu o kan

Allah’ın Elçisi’nin her bir damlası için yakamıza sürdüğü gül kokusu

Gazze’li çocuklarız biz,

Efendimiz Musa’ya direnen ne Kızıldenizler gördük

Ne âsâlar gördük Firavun yutan, döne döne yahudi yutan

Kapımıza dizilmiş nice ölümler gördük, dirilmek için sıra bekleyen

Hayy geldi ve canımız ölüme bir gurbet oldu

Dünya yetim

Dünya öksüz

Hayy geldi, tüm yetimlikleri ve öksüzlükleri toplayıp götürdü

Annemiz Fatıma geldi, Hüseyinlerim hoş geldiniz dedi

Dünya eksik süt,

Annemiz Fatıma’dan emerek büyüyoruz şimdi

Biz, şimdi, annemiz Fatıma’dan bir ‘büyüklük’ emiyoruz